دانلود مقاله در مورد روشهای جمع آوری فاضلابروهای شهری در word دارای 116 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد دانلود مقاله در مورد روشهای جمع آوری فاضلابروهای شهری در word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دانلود مقاله در مورد روشهای جمع آوری فاضلابروهای شهری در word ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن دانلود مقاله در مورد روشهای جمع آوری فاضلابروهای شهری در word :
روشهای جمع آوری فاضلابروهای شهری
فصل اول:
کلیات و مطالعات
مقدمه
شهرگرائی که حاصل توسعه اقتصادی و صنعتی می باشد، مشکلات متعددی را در پی داشته است. افزایش جمعیت و تراکم آن در واحد سطح شهرها، پیدایش موسسات خدماتی مانند بیمارستانها، دانشگاهها، آموزشگاهها، ادارات و ; توسعه واحدهای صنعتی و تولیدی بزرگ از جمله کارخانجات، صنایع نساجی و داروئی و غذایی و ;تولید حجم زیادی از فاضلابهای خانگی، شهری و صنعتی را به همراه داشته و سبب آلودگی در محیط زیست می گردد.
افزایش جمعیت در شهرهای توسعه یافته منتج به عدم تکافوی آب آشامیدنی و بی مصرف شدن آبهای سطحی زیرزمینی جهت شرب، در نتیجه آلودگی و گسترش شبکه آبرسانی متناسب با افزایش جمعیت و موسسات از یک طرف و جمع آوری فاضلاب شهری و صنعتی دفع مناسب آنها از سوی دیگر،دو عامل عمده از عوامل موثر در حفظ سلامتی مردم و اجتماع است. تخلیه فاضلاب حاصل از فعالیتهای مختلف سبب تنزل کیفیت جریان آبهای سطحی و زیرزمینی گردیده و افزایش
آلودگی این آبها سلامت ساکنین شهرها را روزبروز در معرض مخاطرات جدی قرارداده است. کاربرد مواد شیمیائی و انواع مختلف دترژنت ها در زندگی روزمره و تخلیه آنها همراه با فاضلابهای انسانی به جریانهای آبهای سطحی و زیرزمینی و افزایش آلودگی آنها به فاضلاب از نظر شیوع بیماریهای عفونی و انگلی بطور مستقیم از طریق مصرف آبهای آلوده و بطور غیرمستقیم از طریق رشد و تکثیر عوامل بیماریزا و انتقال بیماریها توسط حشرات و بندپایان و آلوده شدن سبزیجات و صیفی جات آبیاری شده توسط فاضلابها امری واضح و روشن است. با نگاهی گذرا به آثار بیماریهای مختلف از جمله بیماریهای انگلی و روده ای به اهمیت آبهای آلوده در انتقال این بیماریها پی برده از طریق کنترل آلودگی آبهای مصرفی می توان تا اندازه ای این بیماریها را مهار نمود.
در این راستا بیمارستانها نیز بعنوان منبع قابل توجه آلودگی بشمار می آیند و فاضلاب حاصل از فعالیتهای مختلف در این مکانها سبب آلودگی شدید آبهای زیرزمینی می گردد با توجه به این مسئله که بیمارستانها عامل تولید فاضلابهای خطرناک می باشند و اغلب بیمارستانهای موجود فاقد سیستم تصفیه فاضلاب مناسب بوده و فاضلاب تولیدی را بدون درنظرگرفتن قوانین زیست محیطی به کانالها یا جویهای آب تخلیه می نمایند، طراحی سیستم های فاضلاب جهت بیمارستانها امری ضروری محسوب می گردد.
روشهای جمع آوری فاضلابروهای شهری
جمع آوری فاضلابهای شهری را می توان به دو گونه انجام داد:
الف- جمع آوری ناقص: که در آن آب باران با کمک شبکه ای روبسته یا روباز جمع آوری و به بیرون شهر فرستاده می شود و فاضلابهای خانگی در چاههای جذب کننده وارد می گردند. این روش سنتی در بیشتر شهرهای ایران است به عللی که قبلا بیان شد، نباید در آینده به صورت فعلی مورد استفاده قرارگیرند.
ب- جمع آوری کامل: که در آن آب باران و فاضلابهای خانگی و صنعتی بوسیله شبکه هایی از شهر بیرون برده می شوند. برای اجرای جمع آوری کامل از دو روش ممکن است استفاده گردد:
روش 1: روش مجزا: در این روش فاضلابهای خانگی و صنعتی در یک شبکه لوله کشی به تصفیه خانه هدایت شده و فاضلابهای ناشی از آب باران در شبکه دیگر و به شکل مجزا مستقیما به رودخانه فرستاده می گردد.
روش 2: روش درهم: در این روش فاضلابهای خانگی و صنعتی و آن چه از آب باران است همگی بوسیله یک شبکه ی لوله کشی جمع آوری می گردند. برای جلوگیری از افزایش حجم بی رویه ی حجم تصفیه خانه با کمک ساختمانهای ویژه ای به نام سرریزه آب باران در واقع بارندگی مستقیما به رودخانه ، مسیل یا دریا می فرستند، و تنها قسمت کمی از آن همراه فاضلاب خانگی به تصفیه خانه فرستاده می شود.
مقایسه روشهای جمع آوری فاضلاب (مجزا- درهم)
الف- در روش مجرا دو شبکه لوله کشی و کانال سازی جداگانه با دریچه آدم رو، مخصوص به خود لازم است ولی در روش درهم تنها یک شبکه ی لوله کشی کافی است. لذا هزینه های ساختمانی شبکه ی مجزا خیلی بیشتر است.
ب- در روش مجزا لوله های فاضلاب خانگی درزیر و لوله های آب باران در سطحی بالا قرارمی گیرند و لذا در مواقع بارندگی شدید خطر ورود آب باران از شبکه فاضلاب به درون زیرزمینها وجود ندارد. یعنی روش مجزا دارای ایمنی بیشتری است.
ج- در روش مجزا چون تمام آب باران وارد رودخانه ها می شود، بزرگی تصفیه خانه و هزینه آن کمتر می گردد.البته در این روش نیز مقدار کمی از آب باران بوسیله اتصالهای غلط و غیرمجاز درون ساختمانها و نیز از راه دریچه های آدم رو در کف خیابانها وارد شبکه فاضلاب خانگی می شود که مقدار آن بستگی به سطح فرهنگ مردم ووجود یا عدم وجود شبکه ی فاضلاب آب باران در شهر تغییر می کند.
د- در روش مجزا احتمال ته نشینی مواد معلق کمتر است در حالی که در روش درهم به علت بزرگ بودن مقطع ها و اختلاف زیاد بین و بی ماکزیمم در حالت بارندگی و می نیمم در حالت بدون بارندگی، امکان ته نشین شدن مواد معلق افزایش می یابد. این عامل در خوب کارکردن و راحتی بهره برداری از شبکه تاثیر به سزایی دارد.
هـ- در روش مجزا چون تمام فاضلاب خانگی به تصفیه خانه هدایت می شود،محیط زیست سالمتر می ماند در حالی که در روش درهم قسمتی از فاضلاب خانگی در موقع بارندگی همراه آب باران و بدون تصفیه وارد محیط طبیعی می شود.
و- در روش مجزا در موقع بارندگی تغییری در برنامه و بازده تصفیه خانه داده نمی شود. در حالی که در روش درهم به علت کوتاه شدن مدت توقف فاضلاب در تصفیه خانه ممکن است برخی از تخم انگل ها فرصت جداشدن از فاضلاب را نیابند.
الگوهای جمع آوری فاضلاب
الگوهای سیستم جمع آوری فاضلاب و سیلاب براساس وضعیت خطوط نسبت به تصفیه خانه به عواملی از جمله سطح، شکل منطقه، پستی و بلندی و عوارض طبیعی منطقه، نوع سیستم جمع آوری، روش تصفیه و دفع و نیز تصفیه خانه بستگی دارد که الگوهای جمع آوری فاضلاب به شرح زیر می باشد:
1- الگوی شعاعی (Radial Pattern)
در مناطقی که به صورت صاف و مسطح بوده و شیب کمی از مرکز به اطراف دارند و نیز زمین کافی برای دفع یا استفاده مجدد پساب (به عنوان مثال در کشاورزی) وجود داشته باشد، از این الگو استفاده می شود،در این الگو لوله ها بصورت شعاعی از مرکز شهر به اطراف کار گذاشته می شوند. قطر لوله ها کوچک بوده اما نیاز به چند تصفیه خانه می باشد.
2- الگوی عمودی (Perpendicular Pattern)
در این الگو لوله های فاضلاب سرد طوری کار گذاشته شده اند که لوله اصلی تا محل رودخانه طبیعی کمترین فاصله را داشته باشد. این الگو بیشتر برای سیستم های مجزای شبکه فاضلاب و یا سیستم هایی که بخشی از آن مجزا باشد، (شبکه مختلط) مناسب است. زیرا در این حالت سیلاب به راحتی به رودخانه تخلیه می شود. این الگو به دلیل نیاز به تصفیه خانه های متعدد و نیز حجم زیاد فاضلاب در شبکه مشترک برای این سیستم فاضلابرو مطلوب نمی باشد.
3-الگوی تقاطعی (Interceptor Pattern)
این الگوی تقاطعی، اصلاح شده الگوی عمودی است. و یک خط کمربندی که در پایین ترین رقوم ارتفاعی سطح شبکه قراردارد. جریان فاضلاب را از تمامی خطوط گرفته و به تصفیه خانه هدایت می کند. این الگو برای شبکه مجزا و مشترک قابل استفاده است.
4-الگوی بادبزنی (Fan Pattern)
در این الگو تمام خطوط فاضلاب سرد از کل منطقه به محل تصفیه خانه هدایت می شود. امتیاز این الگو نیاز به یک تصفیه خانه است. در این الگو قطر لوله ها در طول مسیر به تدریج افزایش یافته که منجر به افزایش هزینه های احداث شبکه می شود. از محدودیتهای دیگر این روش،افزایش بار وارده به تصفیه خانه است.
5- الگوی ناحیه ای یا منطقه ای (Zon Pattern)
در مناطقی که بین بالاترین و پایین ترین نقطه، اختلاف ارتفاع و در نتیجه شیب زیاد باشد (مثل اجتماعات واقع در یک تپه شیب دار) کل منطقه به چند بخش از نظر شیب تقسیم شده و فاضلاب هر قسمت به صورت جداگانه جمع آوری و به یک تصفیه خانه هدایت می شود. مهمترین عیب این سیستم طول زیاد خطوط جمع آوری فاضلاب است.
آمار هواشناسی
کلان شهر تهران که در دامنه جنوبی رشته کوههای البرز امتداد یافته، ارتفاعی حدود 1050 متر از سطح دریا داشته و وسعت تقریبی آن در حدود 700 کیلومترمربع و با جمعیتی در حدود 12 میلیون نفر می باشد که از آب و هوای نیمه خشک و کوهستانی برخوردار می باشد.
شهر تهران دارای شیبی از سمت شمال و جنوب می باشد که برای تعیین دقیق نوع آب و هوا و اطلاعات و آمار مربوط به کلیماتولژی شهر چندین ایستگاه سینوتیک ها و کلیماتولوژی در شهر واقع شده است.
که منطقه میدان امام حسین واقع در جنوب شرقی تهران بوده و بیمارستان بوعلی نیز در این ناحیه واقع شده که برای بدست آوردن اطلاعات آب و هوایی منطقه، ایستگاه مربوط ایستگاه دوشان تپه می بوده و آمار و اطلاعات بدست آمده در این ناحیه مربوط به یک دوره آماری 5 ساله می باشد و بر این اساس می توان میانگین دما، رطوبت نسبی ، فشار میزان بارندگی ، سرعت باد، ساعات آفتابی در طول روز،ارتفاع از سطح دریا و ; را بدست آورد.
کد منطقه 40753 و ارتفاع از سطح دریا 3542
میانگین دما برحسب درجه سانتیگراد 3/18 سالانه و میانگین رطوبت نسبی 53 میزان بازندگی در حدود (mm)6/23 و سرعت باد KNOTS7/2 ، ساعت آفتابی 8/2753 ساعت در طول سال می باشد.
از این گزارش می توان نتیجه گرفت که میزان بارندگی سالانه، سرعت باد، در این منطقه کم بوده و از آب و هوایی گرم برخوردار می باشد که بارش سالانه درصد چشمگیر نبوده و بدلیل عدم وزش باد، آلودگی ها در منطقه باقی می مانند.
نقشه برداری
نقشه برداری عبارت است از فن نشان دادن سطح مشخصی از زمین با تمام یا قسمتی از جزئیات طبیعی و مصنوعی آن در روی نقشه.
نقشه برداری شامل مراحل برداشت یعنی عملیات روی زمین، محاسبه و رسم نقشه می باشد.
نقشه
نقشه عبارت است از تصویر یک قطعه زمین با مقیاس معینی روی یک سطح افقی.
اگر قطعه زمین مورد برداشت کاملا افقی باشد، نسبت فاصله بین نقاط مختلف آن با فاصله آن نقاط درروی نقشه ثابت خواهدبود. در صورتی که اگر افقی نباشد،این نسبت تغییر می کند. علت این امر آن است که پس از آن که فاصله بین دو نقطه اندازه گیری شد، اگر هر دو نقطه در روی یک سطح افقی واقع باشد، عینا فاصله آنها با درنظرگرفتن مقیاس، روی صفحه کاغذ منتقل می شود. در صورتی که اگر هر دو نقطه روی یک سطح افقی واقع نباشد،ابتدا فاصله بین آنها تبدیل به فاصله افقی شده سپس با درنظرگرفتن مقیاس، روی کاغذ منتقل می شود. مثلا در شکل زیر اگر
فاصله بین نقاط B,A مساوی I اندازه گیری شده باشد، ابتدا فاصله افقی آن یعنی که مساوی است، محاسبه و این مقدار با مقیاس موردنظر روی نقشه منتقل می شود.
مساوی زاویه بین خط AB و سطح افقی می باشد.
سطح افقی در هر نقطه از زمین عبارت از سطحی است که عمود بر خط قائم و یا امتداد شاغول در آن نقطه باشد.
انواع نقشه
نقشه را از نظر نحوه استفاده ومقیاس آن به شرح زیر طبقه بندی می نمایند:
الف- نقشه های توپوگرافی:
مقیاس این نقشه ها بین تا می باشد. پستی و بلندی زمین و نوع اراضی در روی این نقشه ها مشخص می باشد.
ب- نقشه های پلانیمتری:
فرق آن با نقشه های توپوگرافی در این است که دراین نقشه ها ارتفاعات مشخص نشده است.
ج- نقشه های جغرافیائی:
این نقشه ها از روی نقشه های توپوگرافی که قبلا تهیه شده و اطلاعات اضافی که از روی زمین برداشت شده است، تهیه می شود. مقیاس در این نقشه ها ممکن است تا یک میلیونیم برسد. در برخی از این نقشه ها ارتفاعات وجود دارد و در برخی دیده نمی شود.
د- نقشه های عمومی
این نقشه ها از روی نقشه های موجود و سایر اطلاعات لازم زمین تهیه می شود. مقیاس این نقشه ها غالبا کوچکتر از یک میلیونیم می باشد. در این نقشه ها، بعلت کوچکی مقیاس،برخی از اطلاعات نقشه مبدا حذف شده است.
هـ- نقشه های ثبتی
این نقشه ها از لحاظ تقسیم بندی زمین بین مالکین آن و استفاده ای که از زمین می شود تهیه میگردد. مقیاس آنها بین تا فرق می کند. ارتفاعات و سایر عوارض طبیعی و مصنوعی ممکن است در روی نقشه نشان داده شده یا نشده باشد.
و- نقشه های مخصوص:
این نوع نقشه ها جهت استفاده بخصوصی تهیه می شود. مانند نقشه های دریایی، زمین شناسی، آماری، نقشه های توریستی ممالک و شهرها و غیره. برخی از این نقشه ها از روی مقیاس نمی باشد.
ز- پلان:
همانطور که قبلا گفته شد ، نقشه ای که از قطعه زمین کوچکی تهیه می گردد، پلان نامیده می شود. مقیاس این قبیل نقشه ها بزرگتر از می باشد.
دوربین های نقشه برداری
دور بین های نقشه برداری برای اندازه گیری فاصله و زاویه افقی و زاویه عمودی و ترازیابی بکار می رود. دوربین های نقشه برداری شامل انواع دستگاههای تراژ، آلیداد، تاکئومتر و تئودولیت می باشد. دستگاههای آلیداد روی تخته سه پایه قرارداده می شود. سایر دوربین های نقشه برداری معمولا روی سه پایه مستقر می گردد.
قسمت اول- قسمتهای مختلف دوربین های نقشه برداری
دوربین های نقشه برداری شامل قسمتهای زیر است:
1- تراز
2- پیچ ها
3- صفحات
4- ورنیه
5- دوربین
6- ضمائم اضافی مانند ذره بین، قطب نما، شاغول
7- سه پایه و تخته سه پایه
8- شاخص (برای استفاده از غالب دوربینها باید شاخص بکاربرده شود)،
9- میکروسکوژ مخصوص زوایا
1- تراز
در روی غالب دستگاههای نقشه برداری محفظه ای شیشه ای به نام تراز وجود دارد که برای افقی کردن یا عمودنمودن بعضی از قسمتهای دستگاه بکار برده می شود. غالبا تراز از یک لوله شیشه ای خمیده تشکیل شده است که قسمت اعظم حجم داخلی لوله را مایعی که نقطه انجماد آن پائین باشد، از قبیل الکل یا اثر پرکرده و بقیه حجم لوله را گاز همان مایع بشکل حبابی قرارگرفته است که این حباب گاز همیشه در قسمت بالای لوله خمیده قرارمی گیرد. لوله شیشه ای از وسط به طرفین به درجاتی تقسیم شده است، برای آن که تراز بحالت افقی قرارگیرد،باید فاصله انتهای حباب گاز از دو طرف نسبت به مرکز برابر باشد، یا این که حباب بین دو خط نشانه که در روی لوله تعبیه شده است، قرارگیرد.
لوله شیشه ای داخل یک محفظه فلزی است که به وسیله پیچ هائی روی دستگاه قرارمی گیرد. تنظیم تراز با پیچی که در یک طرف آن قراردارد،عملی می گردد.
حساسیت این نوع تراز از طرفی به ساختمان آن و از طرف دیگر به طول لوله و شعاع انحنای آن بستگی دارد، یعنی هرچه طول لوله زیادتر و یا شعاع خمیدگی آن بیشتر باشد، تراز حساستر است زیرا با جزئی حرکت، حباب گاز در طول (در درجات) تراز، بیشتر جابجا می شود. جدول (1-1) حساسیت چند دستگاه مختلف را نشان می دهد.
نوع دستگاه شعاع انحنای لوله تراز برحسب متر تعداد ثانیه (قوس) در یک میلیمتر طول لوله تراز
تراز مهندسی 7/20 10
تراز دقیق 3/206 1
تراز روی لوله دوربین تاکئومتر 75/13 15
تراز روی صفحه تاکئومتر 50/5 5/37
تراز روی دوربین آلبداد 17/9 5/22
جدول (1-1) نشان میدهد که در تراز دقیق که شعاع انحناء لوله تراز 3/206 متر است، هر میلیمتر طول لوله آن نمایش دهنده یک ثانیه از قوس دایره می باشد. در ح
الی که در تراز روی صفحه تاکئومتر، هر میلیمتر طول لوله تراز نمایش 5/37 ثانیه بر قوس دایره است و با این ترتیب، دقت اولی به مراتب بیشتر از دومی است.
اعداد ستون 3 جدول (1-1) از تناسب ساده زیر بدست می آید:
ثانیه 60× 60× 360 = 360 درجه
محیط (فرضی) لوله برحسب میلیمتر 1000 × 7/20× 2
تراز در بعضی از دستگاههای نقشه برداری، بجای یک لوله شیشه ای، از یک محفظه استوانه ای شکل که سطح بالائی آن کروی است، تشکیل شده است. در این جا نیز حباب در قسمت بالائی محفظه دیده می شود، منتها شکل حباب دایره مانند است و برای تشخیص ترازبودن دستگاه، دایره ای در وسط سطح کروی رسم شده است که حباب گاز هنگام افقی بودن صفحه دستگاه کاملا در وسط این دایره مشاهده می شود.
غالبا علاوه بر ترازهائی که در روی صفحه دستگاه نقشه برداری موجود است، در روی دوربین دستگاه نیز یک تراز وجود دارد که برای این تراز هم در زیر دوربین یک پیچ نصب شده است و برای تنظیم تراز روی دوربین باید آنقدر این پیچ را چرخاند تا حباب تراز در وسط قرارگیرد.
در بعضی از دوربین ها تراز در محفظه ای چسبیده بر دوربین قرارداده شده است و برای خواندن و تنظیم آن باید از یک چشمی در کنار دوربین استفاده کرد. در این قبیل ترازها موقعی که دوربین تراز نباشد، حباب تراز بشکل دو نیم لوبیای مجزا در داخل چشمی مخصوص دوربین دیده می شود. برای ترازکردن آن باید از پیچ مخصوص تراز در زیر دوربین استفاده کرد و با نهایت دقت آنرا چرخاند تا دو نیم لوبیا کاملا روبروی هم قرارگیرد.
2-پیچ ها
در روی کلیه دستگاههای نقشه برداری تعدادی پیچ دیده می شود که می توان آنها را به دو دسته تقسیم کرد:
الف- پیچ هائی که توسط سازنده دستگاه تنظیم شده است و جز برای کنترل دستگاه نباید به آنها دست زد، مانند پیچهائی که برای تصب تراز روی دوربین یا سایر قطعات دستگاه نقشه برداری بکار برده شده است.
ب- پیچ هائی که برای تنظیم قسمتهای مختلف دستگاه در اختیار نقشه بردار است، به شرح زیر:
A – پیچ های ترازکننده- غالبا 1-2-3 یا 4 پیچ در قسمت تحتانی دستگاه است که برای ترازکردن قاعده دستگاه روی سه پایه بکار می رود. اگر دستگاه دارای یک تراز بوده و چهار پیچ جهت تنظیم آن در زیر تراز قرارداشته باشد، دستگاه به این ترتیب تراز می شود:
a: پیچ کلی صفحه ای را که تراز روی آن نصب شده است، باز کرده، صفحه را آن قدر می چرخانند تا تراز در امتداد دو پیچ روبرو قرارگیرد. این دو پیچ را آن قدر می چرخانند که حباب تراز تقریبا در وسط قرارگیرد. پیچ ها باید در جهت مخالف هم چرخانده شده بطوری که فشار کمی بین پایه پیچ ها و صفحه زیر آن احساس شود.
b: حال،صفحه دستگاه را 90 درجه می چرخانند تا تراز مقابل دو پیچ دیگر قرارگیرد. در این حال نیز مانند حالت قبل با چرخاندن پیچ ها حباب تراز را به مرکز آن می آورند.
c: صفحه دستگاه را 90 درجه می چرخانند تا دستگاه به حالت اول برگردد،از نو با چرخاندن دو پی
چ حباب را به مرکز می آورند.
d: حالت c,b را آنقدر تکرار می کنند تا حباب کاملا درمرکز قرارگیرد و در اثر چرخش صفحه، تغییری در آن رخ ندهد.
e: دستگاه را 180درجه می چرخانند تا مثل حالت a قرارگیرد، اگر در این حال نیز حباب تراز در وسط قرارگرفت، دستگاه تراز شده است.
f: اگر در حالت c حباب تراز بحالت سکون قرارنگرفت،دستگاه تراز نیست و برای تراز کردن، باید به این ترتیب عمل نمود. با چرخاندن دو پیچ روبرو باید حباب تراز را به نصف فاصله بین نقطه ای که قرارگرفته و مرکز تراز آورد. بعد صفحه را 180 درجه چرخاند و در این جا هم حباب را به نصف فاصله بین مرکز و نقطه ای که قرارگرفته آورد. اکنون دستگاه تراز خواهدبود و برای امتحان ان باید دستگاه را چرخاند و ملاحظه کرد که در همه حال حباب درمرکز قرارمی گیرد.
g: موقعی که دستگاه تراز شد، هر چهار پیچ باید به صفحه زیر آن محکم چسبیده باشد (هیچکدام آزاد نباشد)،البته نباید آن قدر سفت شده باشد که نتوان براحتی آنرا پیچاند.
اگر دستگاه دارای چهار پیچ ترازکننده و دو تراز باشد، برای تنظیم آنها به طریق زیر عمل می کنند:
دستگاه را آن قدر می چرخانند تا هر تراز در امتداد دو پیچ روبرو قرارگیرد. بعد مطابق طریق قبل آنقدر پیچ ها را می چرخانند تا حباب ترازها در وسط قرارگیرد. پس از این عمل،دستگاه را 180 درجه چرخانده کنترل می کنند. اگر حبابها در وسط بطور ثابت قرارنگرفت، با پیچاندن پیچ ها حباب را به نصف فاصله خط وسط و جائی که قرارگرفته است می آورند و باز آنرا 180 درجه می چرخانند و این عمل را آنقدر تکرار می کنند تا حباب بطور ثابت در وسط خطوط روی شیشه قرارگیرد.
ترازکردن دستگاههائی که دارای یک تراز و سه پیچ تنظیم کننده باشد:
در این جا مثل طریقه اول صفحه دستگاه را آن قدر می چرخانند تا تراز در مقابل دو پیچ قرارگیرد، با پیچاندن این دو پیچ، حباب را به مرکز تراز می آورند؛ بعد صفحه دستگاه را 90 درجه چرخانده با پیچ سوم حباب را به مرکز می آورند، بعد دستگاه را 180 درجه چرخانده کنترل می کنند. سپس 90 درجه برای کنترل بعدی می چرخانند و آنقدر این عمل را تکرار می کنند تا دستگاه تراز شود.
B – پیچ های متصل به دوربین: دوربین ها غالبا دارای سه پیچ تنظیم کننده برای تنظیم صفحه رتیکول و عدسی چشمی و عدسی شیئی می باشد. طرز تنظیم این پیچ ها بعدا تشریح خواهدشد.
علاوه بر این، در زیر دوربین، یک پیچ کلی جهت بستن و یا آزادکردن چرخش دوربین بطور افقی و یک پیچ جزئی برای حرکت جزئی چرخش افقی و تنظیم آن می باشد. بعضی از این دوربین ها عین این دو پیچ را نیز برای حرکت عمودی دوربین دارد.
پس از آن که دوربین تراز شد، باید آن را چندین دفعه هر دفعه 90 درجه چرخاند و کنترل کرد. البته این عمل را باید آن قدر تکرار کرد تا کاملا دوربین تراز شود و حباب تراز ثابت بایستد.
C – پیچهای جزئی و کلی صفحات- در این جا لازم است یادآور شد که برای کارکردن با دستگاههای نقشه برداری همیشه باید رعایت نهایت دقت و احتیاط را نمود که به دستگاهها صدمه ای وارد نیاید.
برای چرخاندن هر قسمت از دستگاه (صفحات افقی پائینی، افقی بالائی و عمودی) غالبا دو پیچ تعبیه شده است که یکی بنام پیچ کلی و دیگری به نام پیچ جزئی خوانده می شود .
پس از آن که دستگاه تراز شد، برای این که اولین نقطه را نشانه روی کنند، باید پیچ کلی دستگاه را که غالبا در زیر دستگاه قراردارد، باز کنند و آنرا بچرخانند تا بتوانند شاخص را در (اولین نقطه) از داخل دوربین ببینند. بعد باید پیچ مزبور را بسته با حرکت پیچ جزئی که در کنارش قراردارد، آنرا دقیقا میزان نمایند (خط عمودی صفحه رتیکول باید روی خط وسط شاخص دیده شود).
در تاکئومتر و تئودولیت بالاتر از این دو پیچ، دو پیچ دیگر قراردارد که برای حرکت دادن صفحه ورنیه برروی صفحه افقی دستگاه می باشد.
در این جا نیز باید ابتدا پیچ کلی را باز کنند و دستگاه را آنقدر بچرخانند تا صفر ورنیه تقریبا در مقابل صفر صفحه افقی قرارگیرد؛ بعد آنرا بسته با پیچ جزئی دقیقا میزان کنند. البته در این مورد باید این کار قبل از عمل فوق یعنی قبل از دویدن اولین نقطه از داخل دوربین صورت گیرد.
قسمت دوم- عملیات ترازیابی
ترازیابی با نیولمان به طریق زیر انجام می گیرد:
ترازیابی مستقیم یا هندسی
ترازیابی مستقیم یا هندسی
در این طریقه، اختلاف ارتفاع نقاط، بوسیله یک دستگاه تراز دوربین دار و شاخص اندازه گیری می شود، ترازیابی مستقیم دو حالت دارد:
الف- ترازیابی ساده
ب- ترازیابی مرکب
الف- ترازیابی ساده:
ترازیابی ساده عبارت است از ترازیابی نقاطی که برای انجام آن بیش از یک ایستگاه مورد نیاز نباشد. برحسب تعداد و وضع نقاط، ترازیابی ساده را می توان به سه دسته تقسیم کرد:
A – ترازیابی دو نقطه،
B – ترازیابی چند نقطه روی یک خط مستقیم،
C – ترازیابی چند نقطه پراکنده.
A – ترازیابی دو نقطه
دستگاه را بین دو نقطه B,A مستقر و تراز می نمایند. شاخص را یک مرتبه در نقطه A قرارداده Aa را می خوانند (Aa یعنی فاصله صفر شاخص که در روی زمین قرارگرفته تا نقطه ای از شاخص که خط وسط رتیکول از آن می گذرد). دفعه بعد آنرا در B قرارداده Bb را میخوانند
. اختلاف ارتفاع B,A عبارت است از h و برابر با h=Aa-Bb است. اگر ارتفاع A را داشته باشند و بخواهند ارتفاع B را پیدا کنند، مقدار h را با آن جمع می نمایند (جمع جبری). (یعنی در این حال، مقدار مطلق h از ارتفاع A کم شده است). اگر از نقطه A شروع کرده باشند، مقدار Aa را دید عقب و Bbرا دید جلو می نامند. برای اولین نقطه، غالبا ارتفاع فرضی درنظر می گیرند و ارتفاع نقطه بعدی، مثلا B را از روی آن تعیین می نمایند و بعد اختلاف ارتفاع واقعی و فرضی A را با ارتفاع
فرضی B جمع می نمایند(غالبا این ارتفاع فرضی را برای اولین نقطه 100 متر می گیرند تا به عدد منفی برخورد نکنند). بعنوان مثال اگر ارتفاع نقطه A را 100 متر فرض کرده باشند. و قرائت از روی
دوربین، Aa را 2/1 متر و Bb را 2/2 متر نشان دهد، پس 1-=2/2-2/1=h متر می شود، یعنی ارتفاع فرضی نقطه B عبارتست از 99=(1-)+100 متر. و برای آن که ارتفاع واقعی نقطه B را بدانند باید اختلاف ارتفاع واقعی و فرضی A را که 1200=100-1300 متر بوده است (اگر ارتفاع واقعی نقطه A از سطح دریا 1300 متر باشد)، یا 99 متر که ارتفاع فرضی نقطه B است، جمع کنند یعنی ارتفاع واقعی Bمی شود 1299=99ـ1200:
B – ترازیابی چند نقطه روی یک خط مستقیم
محل ایستگاه را تقریبا در وسط دو نقطه ابتدا و انتها اختیار می کنند و بعد شاخص را در یک یک نقاط مورد نظر قرارداده ،ارتفاع آنها را می خوانند و یادداشت می نمایند. در این طرز ترازیابی لازم است که اولا نقاط از حد دید دوربین خارج نباشد. ثانیا اختلاف ارتفاع آنها خیلی زیاد نباشد و ارتفاع شاخص برای دید همه نقاط کافی باشد.
جدول ترازیابی – نتایج حاصله از ترازیابی در حین عمل،دریک جدول ثبت می گردد،نمونه این جدول در ترازیابی مرکب داده شده است.
نمایش گرافیک ترازیابی:
این قسمت نیز در ترازیابی مرکب تشریح می گردد.
C – ترازیابی چند نقطه پراکنده
اگر چندین نقطه غیرواقع بر یک خط مستقیم داشته باشند که بتوان در یک ایستگاه ترازیابی نمود، ابتدا نقطه مناسبی تقریبا در وسط آنها جهت ایستگاه انتخاب می نمایند و از آن ایستگاه ارتفاعات نقاط مختلف را به کمک شاخص می خوانن، جدول ترازیابی همانست که بعدا گفته خواهد شد، با این تفاوت که فواصل نقاط تا ایستگاه در این جا با هم جمع نخواهدشد. برای نمایش نتایج حاصله روی نقشه، غالبا نقشه محل و نقاط مورد بحص در دست هست، در این صورت ارتفاعات با رقم روی نقشه منتقل می گردد تا بعدا از روی آنها خطوط میزان منحنی تعیین شود. در غیر این صورت یعنی اگر نقشه محل و نقاط در دست نباشد، در این صورت با دستگاهی باید کار کرد که دارای صفحه مدرج افقی باشد و هر دفعه که ارتفاع نقطه ای خوانده و یادداشت می شود، باید زاویه افقی و فاصله آن نقطه نیز خوانده و در جدول یادداشت شود. تا بعدا بتوان نتایج حاصل را روی کاغذ آورد
ب- ترازیابی مرکب :
در این حالت غالبا ارتفاع عده زیادی نقاط که نقشه آنها در دست است مورد نیاز می باشد. در این جا باید محل هر ایستگاه را طوری انتخاب کرد که بتوان عده زیادی از نقاط مطلوب را دید. ترازیابی مرکب در حقیقت عبارتست از ترکیب تعدادی ترازیابی ساده. اگر فقط منظور تعیین اختلاف ارتفاع دو نقطه دور از هم باشد، راه پیشروی را می توان دلخواه انتخاب و در هر ایستگاه فقط دو نشانه روی
کرد، یکی دید عقب و دیگری دید جلو. بطوری که شاخص را مثلا در نقطه B گذارده دید جلو آنرا از ایستگاه S1 و دید عقب آنرا از ایستگاه S2 خوانده و به همین طرز عمل را تا نقطه آخر ادامه داد.
اگر منظور، ترازیابی عده زیادی نقاط یک قطعه زمین باشد، باید در انتخاب هر ایستگاه دقت نمود تا حداقل وقت برای حداکثر برداشت مصرف گردد. بعلاوه در هر ایستگاه باید فقط یک دید عقب ویک دید جلو خواند و مقدار ارتفاع بقیه نقاط را در ستون دیگر به اسم دید اضافی یادداشت نمود. ترتیب
کار از این قرار است که مثلا در ایستگاه اول، دید عقب نقطه مبدا را خوانده در ستون مربوط یادداشت می نمایند و سپس دید اضافی نقاط لازم را خوانده در ستون دید اضافی در ردیف همان نقاط در جدول یادداشت می نمایندو پس از آن نقطه ای را برای تغییر ایستگاه انتخاب و در همین ایستگاه ابتدا دید جلو آن نقطه را می خوانند و شاخص را در همان نقطه ثابت نگه می دارند تا دستگاه را از ایستگاه اول به ایستگاه دوم منتقل نمایند و در این جا روی شاخص را در همان نقطه ثابت بطرف دوربین برگردانده و از ایستگاه دوم دید عقب این نقطه را می خوانند و در ردیف مربوط یادداشت می کنند و مجددا نقاط اضافی این ایستگاه را خوانده مثل دفعه قبل، عملیات را ادامه می دهند.
فاضلابهای بیمارستانی در طبقه بندی فاضلابها در رده فاضلابهای خانگی طبقه بندی می شوند، ولی خصوصیات آنها کاملا با فاضلاب خانگی متفاوت است. در هر بیمارستان کمیت و کیفیت فاضلاب تولیدی وابسته به واحدهای موجود در بیمارستان است، برای نمونه فاضلاب تولیدی بیمارستانهای دارای بخش های تحقیقاتی دارای ترکیبات رادیواکتیو است که آن را از فاضلاب بیمارستانی فاقد آن مجزا می سازد.
آلودگی های موجود درفاضلاب بیمارستانی بسیار بیشتر از فاضلاب شهری هستند و این خود دلیلی است تا قبل از واردکردن پساب های بیمارستانی به شبکه فاضلاب روی شهری تصفیه لازم برروی آن صورت گیرد.
بیمارستانها روزانه حجم عظیمی از آب را مصرف می کنند، مصرف آب در بخش خانگی به صورت متوسط 100 لیتر به ازای هر نفر در روز LPCD است (1995، Gadelle). در صورتی که برای بیمارستانها این مقدار از 400 تا 1200 لیتر به ازای هر تخت در روز تغییر می کند.
در هر کشوری بسته به سطح بهداشت و فرهنگ مردم آن منطقه این میزان تغییر می کند، برای نمونه در فرانسه متوسط مصرف آب در بخشهای بیمارستانی به 750 لیتر به ازای هر تخت در روز می رسد.
این مصرف بالای آب هشدار می دهد که حجم عظیمی از فاضلاب هم تولید خواهد شد که حاوی میکروارگانیسم های بالا ،فلزات سنگین،مواد شیمیایی سمی و ترکیبات رادیواکتیو است . در نهایت می توان گفت که بیماستان فاضلاب مختلط و پیچیده ای را تولید می کند که مستلزم بررسی دقیق است.
اجزاء فاضلابهای بیمارستانی
اجزای معمول فاضلابهای بیمارستانی شامل موارد زیر است:
1 مواد آلی قابل تجزیه بیولوژیک
2 مواد معدنی (محلول، کلوئیدی یا معلق)
3 فلزات سمی (جیوه)
4 مواد شوینده (سورفاکتالها)
5 مواد گندزدا (کلرو;)
فاضلاب حاصل از مراکز بهداشتی – درمانی از جنبه های زیر بررسی می شود.
الف- پاتوژن های میکروبی
1 باکتری ها
2 ویروس ها
3 انگل ها
ب- ترکیبات شیمیایی خطرناک
پ- ترکیبات دارویی
ت- ایزوتوپ های رادیواکتیو
به صورت کلی کمیت و کیفیت فاضلاب تولیدی از بیمارستان به تعداد تختهای بیمارستان، تعداد روزهای ملاقات، فرهنگ مردم و موقعیت اجتماعی بیمارستان، شرایط‌اب و هوایی، وضعیت بهداشت بیمارستان، وضعیت جغرافیایی بیمارستان، تعداد مراجعان ،واحدهای موجود در بیمارستان، بخش تحقیقاتی موجود در بیمارستان، وجود آشپزخانه در بیمارستان، وجود زباله سوز در بیمارستان، وضعیت محل جمع‌آوری زباله عفونی در بیمارستان و رختشورخانه بستگی دارد. دو بخش مهم از بیمارستان که نقش مهمی را در تولید فاضلاب دارند، رختشورخانه ها و آشپزخانه ها هستند که روزانه حجم بسیار زیادی از‌اب را مصرف می کنند. رختشورخانه ها ممکن است علاوه بر مصرف دترجنت ها از مواد گندزدا و عوامل دیگر مانند اسید یا قلیا استفاده کنند که به راحتی به فاضلاب راه می یابند. یکی از فلزات سنگینی که در بیشتر فاضلابهای بیمارستانی یافت می شود، جیوه است. که در ترمومترها و وسایل دیگر به کار گرفته می شود. از لحاظ سمیت، فاضلاب بیمارستانی وابستگی شدیدی به بخش های موجود در داخل بیمارستان دارد، به صورتی که بیشترین سمیت زمانی حادث می شود که آزمایشگاه های تحقیقاتی در یک بیمارستان مشغول فعالیت باشند.
خصوصیات بیولوژیکی و شیمیایی فاضلابهای بیمارستانی
شناسایی میکروب هایی که در پساب های بیمارستانی وجود دارند با تعیین مقاومت آنها در برابر آنتی بیوتیک ها صورت می گیرد.
غلظت فلور میکروبی حدود 2 10 × 24 در هر 100 میلی لیتر . در هر 100 میلی لیتر تا 5 10×3 در هر 100میلی لیتر . برای پسابهای بیمارستانی گزارش شده است. این غلظت ها کمتر از مقدار 8 10 در هر 100 میلی لیتر موجود در سیستم فاضلاب روی شهری است که توسط Eddy ,
Metcalf(1999)گزارش شده است. الاینده های ویروسی آب های سطحی مانند آنتروویروس ها و ویروس های دیگر مانند آدنوویروس ها در پساب های بیمارستانی گزارش شده اند.
انتروویروس ها به مقدار زیادی در فاضلاب وجود دارند. حضور آنها به عنوان آلودگی ویروسی آب،
در پساب های بیمارستانی نشانگر حضور ویروس های دیگر است. غیر از این ویروس،ویروس HIV ازترشحات افراد مبتلا به این بیماری جداسازی شده است. این ترشحات مایع، مستقیما از طریق لوله های فاضلاب آزمایشگاه و به صورت کلی بیمارستان به شبکه فاضلاب روی شهری راه می یابد و با انجام فرایندهای فیزیکی و شیمیایی در تصفیه فاضلاب تغییری ایجاد نمی شود.
Casson در سال 1997 حضور ذرات عفونی آلوده به HIV را در فاضلابهای خام گزارش داده است.
Lue.Hing مقدار این عوامل ویروسی را بین 102×14 تا 1-10 × 86 عدد در هر لیتر گزارش کرده است.(در شهر شیکاگو)
مشکلات زیست محیطی ایجادشده توسط فاضلابهای بیمارستانی
یکی از مشکلات زیست محیطی ایجاد شده توسط پساب های بیمارستانی تخلیه آنها به همان صورت به داخل شبکه فاضلاب روی شهری (بدون پیش تصفیه) است.
در بیمارستان گستره ای از ترکیبات مختلف اعم از داروها و مواد خاص برای اهداف درمانی،تشخیصی و گندزدایی مصرف می شود. در کنار این ترکیبات فعال، مواد فرمولاسیون شده و در بعضی موارد رنگدانه ها و رنگ ها به عنوان ترکیبات دارویی مصرف می شود.
- ۹۵/۰۸/۰۳